آیا شرکت‌های بیمه سنتی به پیشتازی خود ادامه خواهند داد، یا بیمه‌گران فناورمحور که بر نوآوری و رویکردهای مشتری‌مدار متمرکز هستند، آینده را به دست خواهند گرفت؟
امروز با پیچیدگی‌های بازار که به سرعت در حال تغییر است، یک بحث مهم در صنعت بیمه شکل گرفته است. آیا شرکت‌های بیمه سنتی که دارای رویه‌های تثبیت‌شده و حضور عمیق در صنعت هستند، به پیشتازی ادامه خواهند داد یا شرکت‌های فناورمحور با نوآوری و تمرکز بر مشتری، آینده را در دست خواهند گرفت؟ این سوال با تغییر انتظارات مشتریان و تأثیر فناوری بر مدیریت ریسک، بیش از پیش مطرح شده است.
تحولی که باید شکل بگیرد
صنعت بیمه طی زمان با تغییرات قابل توجهی مواجه شده است که بیشتر تحت تأثیر ریسک‌های در حال تحول، پیشرفتهای فناوری و چارچوب‌های نظارتی بوده است. در ابتدا، بیمه به عنوان یک سیستم پایه‌ای طراحی شده بود تا از ریسک‌های مشخصی مانند خسارات آتش‌سوزی یا دریایی محافظت کند. بیمه‌نامه‌ها اغلب برای هر مشتری به صورت سفارشی تدوین می‌شد و فرآیند ارزیابی به شدت به روابط شخصی و ارزیابی‌های کیفی متکی بود. با گسترش اقتصادها و پیچیده‌تر شدن ریسک‌ها، این صنعت شاهد ظهور بیمه‌نامه‌هایی استاندارد و علوم آماری شد که به معرفی روش‌های آماری برای قیمت‌گذاری دقیق‌تر ریسک کمک کرد.
در سال‌های اخیر، فناوری دیجیتال این صنعت بیمه را قادر ساخته است که از نوآوری و شکستن مرزها نترسد و خود را با دنیای در حال تغییر سازگار کند. ادغام داده‌های کلان و تحلیل‌ها، فرآیندهای ارزیابی، پردازش خسارت و تعامل با مشتری را متحول کرده و به شرکت‌های بیمه امکان داده است که با دقت بی‌سابقه‌ای ریسک‌ها را ارزیابی کنند.
علاوه بر این، ظهور فناوربیمه‌ها (Insurtech) که شرکت‌های مبتنی بر نوآوری در بیمه هستند، به پذیرش مدل‌های جدید مانند بیمه همتا به همتا، سیاست‌های مبتنی بر مصرف و بیمه پارامتریک سرعت بخشیده است. این پیشرفت‌ها علاوه بر افزایش کارایی و شخصی‌سازی، دسترسی به بیمه را در بازارهای کمتر خدمات‌رسانی شده افزایش داده و به طور اساسی چشم‌انداز مدیریت و حفاظت از ریسک را تغییر داده است.
ویژگی‌های کلیدی بیمه‌گران سنتی
بیمه‌گران سنتی به دلیل قابلیت اطمینان و اعتمادپذیری‌شان، که اغلب توسط چارچوب‌های نظارتی قوی حمایت می‌شود، شناخته شده‌اند. برخی از ویژگی‌های کلیدی عبارتند از:
- جمع‌آوری ریسک: آن‌ها از طریق جمع‌آوری ریسک‌های بسیاری از افراد یا نهادها عمل می‌کنند. این یعنی حق بیمه‌هایی که از بیمه‌گذاران دریافت می‌شود، برای پرداخت خسارت به افرادی که دچار زیان‌های تحت پوشش شده‌اند استفاده می‌شود.
- ارزیابی ریسک: بیمه‌گران سنتی عواملی مانند سلامتی، شغل، سبک زندگی و جزئیات اموال را برای تعیین نرخ حق بیمه و شرایط بیمه‌نامه ارزیابی می‌کنند.
- استانداردسازی بیمه‌نامه‌ها: این شرکت‌ها اغلب بیمه‌نامه‌هایی ارائه می‌دهند که شرایط، پوشش و استثنائات آن‌ها برای بسیاری از مشتریان تقریباً یکسان است و فضای کمی برای سفارشی‌سازی دارد.
- نظارت و انطباق: آن‌ها تحت نظارت‌های شدید قرار دارند تا ذخایر کافی برای پرداخت خسارات، عملکرد منصفانه و حفاظت از منافع بیمه‌گذاران را حفظ کنند.
- فرآیند پردازش خسارت: آن‌ها اعتبار درخواست‌ها را بررسی کرده، آسیب‌ها را ارزیابی کرده و غرامت مناسب را تعیین می‌کنند که این فرآیند معمولاً دستی است و ممکن است زمان‌بر باشد.
- کانال‌های توزیع: بیمه‌گران سنتی محصولات خود را از طریق شبکه‌ای از نمایندگان، کارگزاران و تیم‌های فروش مستقیم عرضه می‌کنند.
- مدیریت سرمایه و امور مالی: آن‌ها درآمد حاصل از حق بیمه را در دارایی‌های مختلف سرمایه‌گذاری می‌کنند تا بازدهی ایجاد کنند و اطمینان حاصل کنند که بودجه لازم برای پرداخت خسارات و تعهدات دیگر موجود است.
ویژگی‌های کلیدی بیمه‌گران فناورمحور
شرکت‌های فناورمحور — که به عنوان شرکت‌های فناوری بیمه نیز شناخته می‌شوند — دارای ویژگی‌های متمایزی هستند:
- یکپارچه‌سازی فناوری: آن‌ها از فناوری‌های پیشرفتهای مانند هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و تحلیل داده‌های کلان برای بهینه‌سازی فرآیندها استفاده می‌کنند.
- رویکرد مشتری‌محور: آن‌ها تمرکز زیادی بر تجربه کاربری دارند و پلتفرم‌های دیجیتال ساده‌ای برای خرید بیمه‌نامه، مدیریت حساب و ثبت خسارت ارائه می‌دهند.
- سفارشی‌سازی و انعطاف‌پذیری: آن‌ها اغلب سیاست‌های بسیار سفارشی ارائه می‌دهند که بر اساس نیازهای خاص هر مشتری تنظیم می‌شود.
- فرآیندهای خودکار: بیمه‌گران دیجیتال‌محور برای بسیاری از جنبه‌های عملیات خود، از ارزیابی ریسک گرفته تا صدور بیمه‌نامه و پرداخت خسارت، بر اتوماسیون تکیه می‌کنند.
- فروش مستقیم به مصرف‌کننده: بسیاری از بیمه‌گران دیجیتال‌محور، واسطه‌های سنتی را حذف می‌کنند و محصولات خود را به طور مستقیم به مصرف‌کنندگان آنلاین می‌فروشند.
آیا ترکیب این دو مدل جوابگوست؟
آینده صنعت بیمه قطعا به تلفیق مدل‌های سنتی و دیجیتال بستگی داشته باشد. بیمه‌گران سنتی می‌توانند از ابزارها و روش‌های دیجیتال برای بهبود زیرساخت‌های موجود، افزایش کارایی عملیاتی و فراتر رفتن از انتظارات مشتریان استفاده کنند. در مقابل، بیمه‌گران فناورمحور می‌توانند از مزایای مدل سنتی، مانند ایجاد روابط عمیق‌تر با مشتریان و ارائه گزینه‌های سیاست جامع‌تر بهره‌مند شوند. در نهایت، مدل غالب آینده بیمه صرفاً سنتی یا کاملاً دیجیتال نخواهد بود، بلکه مدلی است که انعطاف‌پذیر، نوآور و مشتری‌محور باشد.
