آیین نامه ۷۵ شورای عالی بیمه در خصوص تنظیم امور نمایندگی بیمه در سال ۱۳۸۰ به تصویب رسید و تا سال ۱۴۰۱ مبنای فعالیت نمایندگان بیمه در ایران بود. در سال ۱۴۰۱، آیین نامه ۱۰۶ به عنوان جایگزینی برای آیین نامه ۷۵ تصویب شد و از روز گذشته ابلاغ و به صورت رسمی مبنای کار صنعت بیمه قرار گرفت.
به حتم آیین‌نامه ۱۰۶ فصل تکمیل‌کننده آیین‌نامه سابق است و دارای زوایا و ابعاد بسیاری برای بررسی از منظر شبکه نمایندگان اما آنچه از منظر نوآوری فناورانه و ریل‌گذاری در مسیر تحول دیجیتال شبکه فروش و به ویژه نمایندگی‌های بیمه، این آیین نامه را قابل توجه و تقدیر می‌کند، تبصره مربوط به بند۸ از ماده ۱۵ آن است.
در این تبصره اشاره شده است :« موسسه بیمه می‌تواند آن دسته از نمایندگان بیمه حقیقی را که مجوز صدور بیمه‌نامه ندارند یا نمایندگانی که با توسعه سکو (پلتفرم) بیمه‌ای، امکان فروش بیمه به صورت برخط را فراهم می‌نمایند، از شرط تامین دفتر موضوع این بند معاف نمایند.»
و به این ترتیب در شرایط فعلی که برخی از نمایندگی های بیمه، حتی توان پرداخت اجاره محل فیزیکی برای دفتر کار خود را ندارند و هر روز به خاطر توسعه فروش برخط بیمه توسط کارگزاری های برخط بازار کارشان کوچک و کوچک‌تر می‌شود و توان نگهداری مشتریان سابق و جذب مشتریان جدید بویژه نسل z را ندارند، به نظر می‌رسد این تبصره کاملا راهگشا و جایگزینی متناسب با شرایط و صنعت اینشورتک کشور است.
